Hepatit B, karaciğer iltihabı anlamına gelen hepatit hastalığının etkeni olan virüslerden bir tanesidir. Virüs, esas olarak karaciğerde yerleşir, orada çoğalır ve zamanla karaciğeri tahrip edecek boyutlara ulaşabilir.

Hamilelikte bu mikrobu taşıyan anne, doğum sırasında bebeğe bulaştırabilmektedir. Kronik Hepatit B taşıyıcılığı bebek için düşük, anomali, erken doğum, gelişme geriliği gibi riskler taşımaz. Bu virüsün bebeğe geçişi sadece doğum kanalından olur. Bütün hamileler Hepaptit B açısından taranmalıdır. Bebeklere doğar doğmaz başlanan aşı ile ( toplam üç doz ) korunma mümkündür.

Hamilelikten önce başlamış aşı tedavisinin gebelikteki dozu mutlaka yapılmalıdır. Yüksek risk altında olan hamilelerin de aşılanması gereklidir. Ailedeki fertlerden birinde taşıyıcılık olması durumunda tüm aile bireyleri aşılanmalıdır.

Hamilelik döneminde tercihan doğuma yakın bir dönemde kanda HBsAg bakılmalıdır. Bu antijenin pozitif çıkması durumunda bebeğin rutin aşı takviminde bulunan ve ilk haftada uygulanması önerilen Hepatit B aşısına ek olarak ilk 48 saatte bebeğe Hepatit B immun serumu verilir. Bu serum, içinde hepatit B virüsüne karşı geliştirilmiş antikorlar içerir ve bebeğe bulaşan hepatit B virüslerin hemen tümünü yokeder.

Hepatit B, kan yoluyla ve çok sıklıkla da yakın temasla (kan dışındaki vücut sıvıları) bulaşır. Derideki bir çatlak ya da açık yara ile temas eden bir damla kan ya da tükürük bile hastalığın bulaşması için yeterli olabilmektedir. En önemli ve yaygın bulaşma yolu korumalı da olsa cinsel ilişkidir. Çünkü ter ve tükürük gibi vücut sıvılarıyla dahi geçişleri olabilmektedir. Kuluçka dönemi 2-6 ay arasındadır.

Kan ve kan ürünlerinin nakli, kirli enjektörlerin kullanımı, yeterli sterilizasyonun yapılmadığı cerrahi müdahaleler, kuaför ve berberlerdeki iyi sterilize edilmemiş manikür ve pedikür setleri, tıraş bıçakları, makaslar, steril olmayan aletlerle yapılan kulak delme işlemleri ve ortak kullanılan diş fırçaları Hepatit B virüsünün bulaşmasına sıklıkla aracılık etmektedir.

Kişinin bağışıklık sistemi kuvvetli ise vücudunda virüse karşı antikor denilen koruyucu maddeler oluşur ve belirli bir düzeyde kalır. Artık o kişi doğal olarak aşılanmıştır denilebilir.

Oluşan bu koruyucu antikorlar, olması gereken düzeye ulaşamaz ise kişi taşıyıcı olarak kalacaktır. Kişi hasta değildir ama çevresi için hastalığın yayılmasında büyük bir tehlike oluşturur. Taşıyıcılar için risk yıllar sonra başlayabilir. Taşıyıcı kişiler karaciğer kanserine aday olabilir veya organ hasarı ile karaciğer yetmezliğine girebilir.